Roślinność Wysp Owczych
2024-06-10
Ólavsøka – najważniejszy dzień Wysp Owczych
2024-06-26
Średniowieczna kultura i organizacja Wysp Owczych miały wyraźnie nordyckie pochodzenie i formę, a oni założyli swój Althing (parlament), później nazwany Løgting, na półwyspie Tinganes w Tórshavn. Tórshavn jest stolicą współczesnych Wysp Owczych, a farerski parlament uznawany jest jako jeden z najstarszych na świecie. W drugiej połowie XII wieku Wyspy Owcze stały się ściśle związane z Królestwem Norwegii, jako jego część.
Z kolei pod koniec XIV wieku w wyniku Unii Kalmarskiej Wyspy Owcze weszły w skład sojuszu duńsko-norweskiego. Gdy ta unia została zastąpiona przez unię norwesko-szwedzką w 1814 roku, dawne norweskie terytorium Wysp Owczych pozostało pod zwierzchnictwem Królestwa Danii. Ze względu między innymi na odległość zarówno od Norwegii, jak i Danii, Wyspy Owcze zawsze zachowywały specjalną jurysdykcję wraz z odrębnym językiem i kulturą, strzeżoną przez Løgting.
Duński królewski monopol handlowy długo stał na przeszkodzie rozwoju archipelagu. Kiedy został zniesiony w 1856 roku, na Wyspach Owczych szybko rozwinął się eksportowy przemysł rybacki, co zapoczątkowało rozwój nowoczesnej gospodarki rynkowej i wzrost ludności. Specjalny status konstytucyjny, połączony z rosnącą gospodarką eksportową i kulturalnym przebudzeniem narodowym pod koniec XIX wieku, napędzały proces budowy narodu farerskiego i ustanowienia autonomii politycznej. Od przyjęcia umowy o samostanowieniu w 1948 roku Wyspy Owcze mają dość dużą autonomię.
Obecnie rybołówstwo i akwakultura stanowią podstawę produkcji i eksportu wysokiej jakości produktów rybnych z Wysp Owczych, które stanowią 95 procent całkowitego dochodu z eksportu towarów. Dzięki zamożności gospodarczej Farerzy rozwinęli społeczeństwo opiekuńcze na wzór typowego skandynawskiego modelu państwa opiekuńczego, z darmową edukacją i opieką zdrowotną dla wszystkich.
Zapisz się na Newsletter!
Polish 
English 
